Eindelevensverhalen: een vernieuwend instrument in de palliatieve zorg
Praten over je eigen afscheid en over de dood is niet vanzelfsprekend en nog steeds een taboe. Om dit aan te pakken ontwikkelde vzw Amfora een vernieuwend instrument in de palliatieve zorg, m.n. de ‘eindelevensverhalen’. Dit initiatief wint hiermee ook de Prijs Gert Noël, beheerd door de Koning Boudewijnstichting, voor een bedrag van 30.000 euro.
Sinds 2000 kent het Fonds Gert Noël, beheerd door de Koning Boudewijnstichting, jaarlijks een prijs toe aan een initiatief dat de kwaliteit van het luisteren, de informatie en de ondersteuning van patiënten en hun families in ziekenhuizen of in interactie met het zorgnetwerk verbetert.
De Prijs Gert Noël gaat dit jaar naar vzw Amfora voor het vernieuwend instrument in de palliatieve zorg: ‘eindelevensverhalen’. Aan deze prijs is een bedrag van 30.000 euro verbonden.
De vzw heeft sinds haar oprichting in 2015 het concept van eindelevensverhalen op de kaart gezet in Vlaanderen en in het landschap van de palliatieve zorg. In zowel België als op internationaal vlak is de organisatie uniek in haar werking en aanpak. Vandaag is ze vooral actief in Nederlandstalig België, maar in de toekomst wil ze haar werking ook in het Franstalige landsgedeelte uitbouwen.
Amfora wil bijdragen aan een samenleving waar mensen het vanzelfsprekend vinden om te praten over het afscheid van het leven. De vzw ontwikkelt instrumenten, organiseert vorming en zet in op maatschappelijke sensibilisering zodat zorgprofessionals en vrijwilligers, mensen kunnen ondersteunen en begeleiden om hun diepere gevoelens en gedachten te verwoorden, wanneer iemand afscheid moet nemen van het leven.
Eindelevensverhaal
Praten over je eigen afscheid en over de dood met diegenen die je het liefste ziet, is voor velen niet vanzelfsprekend. Men wil een geliefde niet extra emotioneel belasten. Maar wie het einde ziet naderen, wil vaak wel bepaalde zaken uitspreken en nalaten. Een eindelevensverhaal optekenen is een manier om dat te doen. Amfora vzw helpt mensen daarbij.
Een door Amfora getrainde ‘eindelevensverhalenschrijver’ gaat op interview bij iemand die weet dat hij/zij afscheid moet nemen van het leven door ziekte of ouderdom, en die iets tastbaars wil nalaten. Thuis, in het ziekenhuis of in het woonzorgcentrum. Dat interview noemen ze een eindelevensgesprek of een Amforagesprek. In dat gesprek tracht Amfora de essentie van de persoon achter de ziekte of ouderdom te vatten: Wat doet het met je om ziek te zijn? Hoe blik je terug op je leven? Hoe kijk je naar wat komt?
Na het interview verwerkt de verhalenschrijver de woorden tot een beknopt eindelevensverhaal, en geeft hij het in een mooi boekje terug aan de betrokkene. Dit boekje bevat de diepere gevoelens van de persoon: spijt, dankbaarheid, schoonheid, verdriet, angst en hoop. Het is geen biografie, maar een portret van wie de persoon is als mens.
Een eindelevensverhaal laat iemand toe om een levensbalans op te maken. Het gesprek lucht op en werkt vaak bevrijdend. In vele gevallen is het verhaal een opstap naar verbindende gesprekken met naasten in de periode van afscheid nemen, en een tastbare herinnering voor de geliefden later: een troost die helpt bij de rouw. Eindelevensverhalen dragen zo bij aan het algemeen welzijn en de kwaliteit van leven van de persoon zelf en zijn/haar omgeving.
Wenst u een getuigenis? Aarzel dan niet om contact op te nemen met ons (vannoppen.t@kbs-frb.be of 0479 31 85 56) en dan brengen we u graag in contact met het bekroonde project.